diff --git a/src/api/sfc-script-setup.md b/src/api/sfc-script-setup.md
index 72a28bdf..33c1fbd4 100644
--- a/src/api/sfc-script-setup.md
+++ b/src/api/sfc-script-setup.md
@@ -1,8 +1,8 @@
 # \<script setup> {#script-setup}
 
-`<script setup>` یک مدل نوشتاری راحت تر در زمان کامپایل برای استفاده از Composition API درون فایل های Single-File Components(SFCs) می باشد. اگر از SFCها و Composition API استفاده می‌کنید، توصیه میشود از تگ `setup` نیز استفاده کنید. نسب به `<script>` معمولی دارای نقاط مثبت زیر است:
+`<script setup>` یک مدل نوشتاری راحت‌تر در زمان کامپایل برای استفاده از Composition API درون فایل‌های Single-File Components(SFCs) می‌باشد. اگر از SFCها و Composition API استفاده می‌کنید، توصیه می‌شود از تگ `setup` نیز استفاده کنید. نسب به `<script>` معمولی دارای نقاط مثبت زیر است:
 
-- کد مختصر تر با کار کمتر
+- کد مختصرتر با کار کمتر
 - قابلیت تعریف props و emit events با استفاده از تایپ اسکریپت
 - کارایی و پرفورمنس بهتر در زمان اجرا (تمپلیت در همان اسکوپ به یک render function تبدیل می‌شود، بدون پروکسی میانی)
 - پرفورمنس بهتر IDE برای تشخیص type-inference (برای تشخیص نوع داده ها کار کمتری انجام می‌شود)
@@ -39,7 +39,7 @@ function log() {
 </template>
 ```
 
-ایپمرت ها هم به همین صورت قابل استفاده هستند. به این معنی که شما می‌توانید به صورت مستقیم از یک متد کمکی که ایمپورت کرده‌اید بدون تعریف کردن آن در `methods` به صورت مستقیم در تمپلیت استفاده کنید:
+ایپمرت‌ها هم به همین صورت قابل استفاده هستند. به این معنی که شما می‌توانید به صورت مستقیم از یک متد کمکی که ایمپورت کرده‌اید بدون تعریف کردن آن در `methods` به صورت مستقیم در تمپلیت استفاده کنید:
 
 ```vue
 <script setup>
@@ -53,7 +53,7 @@ import { capitalize } from './helpers'
 
 ## Reactivity {#reactivity}
 
-Reactive states باید دقیقا با استفاده از [Reactivity APIs](./reactivity-core) ساخته شوند. همانند دیتاهایی که از تابع `setup()` برگردانده می شوند، refs ها هم به صورت خودکار بدون نیاز به `.value` قابل استفاده هستند:
+Reactive states باید دقیقا با استفاده از [Reactivity APIs](./reactivity-core) ساخته شوند. همانند دیتاهایی که از تابع `setup()` برگردانده می‌شوند، refs ها هم به صورت خودکار بدون نیاز به `.value` قابل استفاده هستند:
 
 ```vue
 <script setup>
@@ -69,7 +69,7 @@ const count = ref(0)
 
 ## استفاده از کامپوننت‌ها {#using-components}
 
-مقادیر در  `<script setup>` به صورت مستقیم به عنوان تگ‌های یک کامپوننت قابل استفاده می باشد:
+مقادیر در  `<script setup>` به صورت مستقیم به عنوان تگ‌های یک کامپوننت قابل استفاده می‌باشد:
 
 ```vue
 <script setup>
@@ -85,7 +85,7 @@ MyComponent را یک referenced variable در نظر بگیرید. اگر تا
 
 ### کامپوننت‌های Dynamic {#dynamic-components}
 
-از آن جایی که کامپوننت ها به جای کامپوننت‌های رجیستر شده با کلید، به عنوان referenced values در نظر گرفته می شوند ، در `script setup` هنگام استفاده از کامپوننت‌های داینامیک باید از `is:` استفاده کنیم:
+از آن جایی که کامپوننت‌ها به جای کامپوننت‌های رجیستر شده با کلید، به عنوان referenced values در نظر گرفته می‌شوند ، در `script setup` هنگام استفاده از کامپوننت‌های داینامیک باید از `is:` استفاده کنیم:
 
 ```vue
 <script setup>
@@ -99,7 +99,7 @@ import Bar from './Bar.vue'
 </template>
 ```
 
-توجه داشته باشید در یک ternary expression کامپوننت ها به عنوان متغیر استفاده می شوند.
+توجه داشته باشید در یک ternary expression کامپوننت‌ها به عنوان متغیر استفاده می‌شوند.
 
 ### کامپوننت‌های Recursive {#recursive-components}
 
@@ -111,7 +111,7 @@ import { FooBar as FooBarChild } from './components'
 
 ### کامپوننت‌های Namespaced {#namespaced-components}
 
-برای استفاده از کامپوننت های درون آبجکت ایمپورت شده، می‌توان از ` . ` (نقطه) در تگ‌های کامپوننت استفاده کرد. برای زمانی مناسب است که از یک فایل چندین کامپوننت ایمپورت می‌کنید:
+برای استفاده از کامپوننت‌های درون آبجکت ایمپورت شده، می‌توان از ` . ` (نقطه) در تگ‌های کامپوننت استفاده کرد. برای زمانی مناسب است که از یک فایل چندین کامپوننت ایمپورت می‌کنید:
 
 ```vue
 <script setup>
@@ -127,8 +127,8 @@ import * as Form from './form-components'
 
 ## Using Custom Directives (Directiveهای سفارشی سازی شده) {#using-custom-directives}
 
-Directiveهای سفارشی سازی شده ی گلوبال به صورت نرمال قابل استفاده هستند.
-دایرکتیو‌های سفارشی سازی شده ی سراسری به صورت نرمال قابل استفاده هستند. دایرکتیو‌های محلی نیازی ندارند که حتما در `<script setup>` رجسیتر شوند، اما برای نام گذاری باید از این اسکیما و طرح پیروی کنند `vNameOfDirective` :
+Directiveهای سفارشی‌سازی‌شده‌ی گلوبال به صورت نرمال قابل استفاده هستند.
+دایرکتیو‌های سفارشی‌سازی‌شده‌ی سراسری به صورت نرمال قابل استفاده هستند. دایرکتیو‌های محلی نیازی ندارند که حتما در `<script setup>` رجسیتر شوند، اما برای نام گذاری باید از این اسکیما و طرح پیروی کنند `vNameOfDirective` :
 ```vue
 <script setup>
 const vMyDirective = {
@@ -170,14 +170,14 @@ const emit = defineEmits(['change'، 'delete'])
 
 - `defineProps` و `defineEmits` جزو **ماکرو‌های کامپایلر** هستند و فقط داخل `<script setup>` قابل استفاده هستند. نیازی به ایمپورت کردن آنها نیست، و هنگامی که `script setup` پردازش می‌شود، کامپایل می شوند.
 
-- `defineProps` همان مقداری که آپشن props دریافت میکرد را دریافت میکند، 
+- `defineProps` همان مقداری که آپشن props دریافت می‌کرد را دریافت می‌کند، 
 - `defineProps` و `defineEmits`بر اساس دیتاهای ورودی تشخیص نوع داده مناسبی دارند .
 
-آپشن پاس داده شده به `defineProps` و `defineEmits` از تابع host، setup میشوند به خارج از اسکوپ ماژول.
+آپشن پاس داده شده به `defineProps` و `defineEmits` از تابع host، setup می‌شوند به خارج از اسکوپ ماژول.
 
 ### Type-only props/emit declarations<sup class="vt-badge ts" /> {#type-only-props-emit-declarations}
 
-پراپ ها و امیت ها همچنین می‌توانند با استفاده از pure-type syntax با پاس دادن یک literal type به `defineProps` یا `defineEmits` استفاده کرد: 
+پراپ‌ها و امیت‌ها همچنین می‌توانند با استفاده از pure-type syntax با پاس دادن یک literal type به `defineProps` یا `defineEmits` استفاده کرد: 
 
 ```ts
 const props = defineProps<{
@@ -197,20 +197,20 @@ const emit = defineEmits<{
 }>()
 ```
 
-- از `defineProps` یا `defineEmits` یا در type  declaration و یا type declaration استفاده می‌شود . استفاده از هر دو به صورت همزمان باعث ایجاد کامپایل ارور می‌شود.
+- از `defineProps` یا `defineEmits` یا در type  declaration و یا type declaration استفاده می‌شود. استفاده از هر دو به صورت همزمان باعث ایجاد کامپایل ارور می‌شود.
 
-- هنگام استفاده از type declaration، برای اطمینان از عملکرد درست هنگام اجرا معادل runtime declaration به صورت خودکار از روی static analysis ساخته می‌شود تا تعاریف تکراریرا حذف کند.
+- هنگام استفاده از type declaration، برای اطمینان از عملکرد درست هنگام اجرا معادل runtime declaration به صورت خودکار از روی static analysis ساخته می‌شود تا تعاریف تکراری را حذف کند.
 
-  - در حالت توسعه، کامپایلر تلاش میکند تا نوع داده ها را بر اساس اعتبارسنجی متناظر آنها تشخیص دهد.
-  - در حالت توسعه، کامپایلر تلاش میکند تا تایپ داده ها را بر اساس اعتبارسنجی متناظر آنها تشخیص دهد.برای مثال `foo: String` از تایپ `foo: string` تشخیص داده می‌شود. به دلیل این که کامپایلر اطلاعی از فایل های خارجی ندارد اگر  به یک تایپ که ایمپورت شده (imported type) رفرنس داده شود، تایپی که در نظر گرفته می‌شود `foo: null` خواهد بود (معادل `any`).
-- در ورژن 3.2 و پایین تر، پارامترهای از جنس generic برای `()defineProps` به literal type و یا یک رفرنس به اینترفیس محلی (local interface) محدود بود.
+  - در حالت توسعه، کامپایلر تلاش می‌کند تا نوع داده‌ها را بر اساس اعتبارسنجی متناظر آن‌ها تشخیص دهد.
+  - در حالت توسعه، کامپایلر تلاش می‌کند تا تایپ داده‌ها را بر اساس اعتبارسنجی متناظر آن‌ها تشخیص دهد. برای مثال `foo: String` از تایپ `foo: string` تشخیص داده می‌شود. به دلیل این که کامپایلر اطلاعی از فایل‌های خارجی ندارد اگر  به یک تایپ که ایمپورت شده (imported type) رفرنس داده شود، تایپی که در نظر گرفته می‌شود `foo: null` خواهد بود (معادل `any`).
+- در ورژن 3.2 و پایین‌تر، پارامترهایی از جنس generic برای `()defineProps` به literal type و یا یک رفرنس به اینترفیس محلی (local interface) محدود بود.
 
-  این محدودیت در ورژن 3.3 رفع شده است. آخرین ورژن از ویو از refenrencing imported و یک قسمتی از انواع پیچیده در type parameter position پشتیبانی می کند.
-  اگرچه، به دلیل اینکه تبدیل نوع در هنگام اجرا هنوز AST-based می باشد، بعضی از انواع پیچیده نیازمند تحلیل نوع واقعی می باشند. برای مثال انواع شرطی (conditional types) پشتیبانی نمی شوند. می‌توانید از انواع شرطی برای نوع یک یک پراپ استفاده کنید، اما نه برای کل آبجکت پراپ ها.
+  این محدودیت در ورژن 3.3 رفع شده است. آخرین ورژن از ویو از refenrencing imported و یک قسمتی از انواع پیچیده در type parameter position پشتیبانی می‌کند.
+  اگرچه، به دلیل اینکه تبدیل نوع در هنگام اجرا هنوز AST-based می‌باشد، بعضی از انواع پیچیده نیازمند تحلیل نوع واقعی می‌باشند. برای مثال انواع شرطی (conditional types) پشتیبانی نمی‌شوند. می‌توانید از انواع شرطی برای نوع یک یک پراپ استفاده کنید، اما نه برای کل آبجکت پراپ‌ها.
 
-### مقادیر پیش فرض پراپ ها هنگام تعریف پراپ ها {#default-props-values-when-using-type-declaration}
+### مقادیر پیش‌فرض پراپ‌ها هنگام تعریف پراپ‌ها {#default-props-values-when-using-type-declaration}
 
-یکی از نقاط منفی استفاده از `defineProps` این است که راهی برای مقدار دهی پیش فرض به پراپ ها ندارد. برای حل این مشکل از compiler macro `withDefaults` استفاده میکنیم:
+یکی از نقاط منفی استفاده از `defineProps` این است که راهی برای مقدار دهی پیش‌فرض به پراپ‌ها ندارد. برای حل این مشکل از compiler macro `withDefaults` استفاده می‌کنیم:
 
 ```ts
 export interface Props {
@@ -224,15 +224,15 @@ const props = withDefaults(defineProps<Props>()، {
 })
 ```
 
-نتیجه قطعه کد بالا معادل پراپ ها با مقدار پیش فرض در options API خواهد بود. علاوه بر این `withDefaults` برای مقادیر پیش فرض، نوع مقادیر را هم بررسی خواهد کرد و باعث می‌شود خروجی `props` پراپرتی هایی که مقدار پیش فرض دارند، اختیاری نباشند.
+نتیجه قطعه کد بالا معادل پراپ‌ها با مقدار پیش‌فرض در options API خواهد بود. علاوه بر این `withDefaults` برای مقادیر پیش‌فرض، نوع مقادیر را هم بررسی خواهد کرد و باعث می‌شود خروجی `props` پراپرتی‌هایی که مقدار پیش فرض دارند، اختیاری نباشند.
 
 ## ()defineModel <sup class="vt-badge" data-text="3.4+" /> {#definemodel}
 
 
-از این macro برای تعریف کردن پراپی استفاده می‌شود که با استفاده از v-model در کامپوننت والد عمل two-way binding برای آنها اجرا شود.
-مثال های برای چگونگی استفاده کردن در [Component `v-model`](/guide/components/v-model) در دسترسی است.
+از این macro برای تعریف کردن پراپی استفاده می‌شود که با استفاده از v-model در کامپوننت والد عمل two-way binding برای آن‌ها اجرا شود.
+مثال‌های برای چگونگی استفاده کردن در [Component `v-model`](/guide/components/v-model) در دسترسی است.
 
-پشت پرده، این macro یک model prop و یک ایونت متناسب با آپدیت شدن آن میسازد. اگر آرگومان اول یک رشته باشد، از آن برای استفاده از نام prop استفاده می‌شود; در غیر این صورت نام prop به طور پیش فرض به `"modelValue"` تغییر میکند.
+پشت پرده، این macro یک model prop و یک ایونت متناسب با آپدیت شدن آن می‌سازد. اگر آرگومان اول یک رشته باشد، از آن برای استفاده از نام prop استفاده می‌شود؛ در غیر این صورت نام prop به طور پیش فرض به `"modelValue"` تغییر می‌کند.
 
 ```js
 // declares "modelValue" prop، consumed by parent via v-model
@@ -257,7 +257,7 @@ function inc() {
 
 :::warning هشدار
 
-اگر مقدار پیش فرض برای پراپ `defineModel` تعریف شده باشد و مقداری از کامپوننت والد برای آن فراهم نشده باشد، می‌تواند باعث ناهماهنگی بین کامپوننت والد و فرزند شود. در مثال پایین، `myRef` والد تعریف نشده است، ولی در کامپوننت فرزند `model` برابر با 1 است:
+اگر مقدار پیش‌فرض برای پراپ `defineModel` تعریف شده باشد و مقداری از کامپوننت والد برای آن فراهم نشده باشد، می‌تواند باعث ناهماهنگی بین کامپوننت والد و فرزند شود. در مثال پایین، `myRef` والد تعریف نشده است، ولی در کامپوننت فرزند `model` برابر با 1 است:
 
 ```js
 // کامپوننت فرزند
@@ -273,9 +273,9 @@ const myRef = ref()
 
 :::
 
-### مودیفایر ها و تغییردهندگان {#modifiers-and-transformers}
+### مودیفایرها و تغییردهندگان {#modifiers-and-transformers}
 
-برای دسترسی به مدیفایرهایی که با دایرکتیو `v-model` استفاده می شوند، می‌توان مقدار خروجی را از `()defineModel` به این صورت تجزیه کرد:
+برای دسترسی به مدیفایرهایی که با دایرکتیو `v-model` استفاده می‌شوند، می‌توان مقدار خروجی را از `()defineModel` به این صورت تجزیه کرد:
 
 ```js
 const [modelValue، modelModifiers] = defineModel()
@@ -292,7 +292,7 @@ if (modelModifiers.trim) {
 const [modelValue، modelModifiers] = defineModel({
   // حذف می شود به زیرا در اینجا نیاز نیست get()
   set(value) {
-    // اگر مودیفایر حذف کننده ی فاصلع استفاده شده بود، مقدار بدون فاصله را بر میگرداند
+    // اگر مودیفایر حذف کننده‌ی فاصله استفاده شده بود، مقدار بدون فاصله را برمی‌گرداند
     if (modelModifiers.trim) {
       return value.trim()
     }
@@ -304,7 +304,7 @@ const [modelValue، modelModifiers] = defineModel({
 
 ### استفاده با تایپ اسکریپت <sup class="vt-badge ts" /> {#usage-with-typescript}
 
-همانند `defineProps` و `defineEmits`، `defineModel` هم میتواند برای تعیین نوع مقدار و مودیفایر هایش آرگومان های نوع دریافت کند:
+همانند `defineProps` و `defineEmits`، `defineModel` هم می‌تواند برای تعیین نوع مقدار و مودیفایرهایش آرگومان‌های نوع دریافت کند:
 
 ```ts
 const modelValue = defineModel<string>()
@@ -320,9 +320,9 @@ const [modelValue، modifiers] = defineModel<string، 'trim' | 'uppercase'>()
 
 ## ()defineExpose {#defineexpose}
 
-کامپوننت‌های `script setup` به طور پیش فرض **بسته هستند** و متدها، متغیرها و ... که درون آنها هستند، به صورت قابل برای کامپوننت‌های دیگر قابل دسترسی نیست. برای مثال یک کامپوننت عمومی که از با template refs یا زنجیره `parent$` به آن دسترسی داریم، هیچ اطلاعاتی که در `<script setup>` تعریف شده است را نشان نمی دهد.
+کامپوننت‌های `script setup` به طور پیش‌فرض **بسته هستند** و متدها، متغیرها و ... که درون آن‌ها هستند، به صورت قابل برای کامپوننت‌های دیگر قابل دسترسی نیست. برای مثال یک کامپوننت عمومی که از با template refs یا زنجیره `parent$` به آن دسترسی داریم، هیچ اطلاعاتی که در `<script setup>` تعریف شده است را نشان نمی‌دهد.
 
-برای دسترسی به پراپرتی های داخل یک کامپوننت `<script setup>` از `defineExpose` استفاده می‌شود:
+برای دسترسی به پراپرتی‌های داخل یک کامپوننت `<script setup>` از `defineExpose` استفاده می‌شود:
 
 ```vue
 <script setup>
@@ -355,18 +355,18 @@ defineOptions({
 ```
 
 - پشتیبانی شده در ورژن 3.3+.
-- این یک ماکرو است. ویژیگی های تعریف شده hoist می شوند و در `<script setup>` قابل دسترسی نیستند.
+- این یک ماکرو است. ویژیگی‌های تعریف شده hoist می‌شوند و در `<script setup>` قابل دسترسی نیستند.
 
 ## ()defineSlots<sup class="vt-badge ts"/> {#defineslots}
 
 از این macro برای فراهم کردن نشانع های تایپ به IDE و چک کردن نوع داده ها استفاده می‌شود.
 
 
-`defineSlots` فقط تایپ پارامتر میپذیرد و هیچ runtime arguments نمیپذیرد. تایپ پارامتر باید یک type literal باشد به طوری که کلید آن اسم اسلات، و مقدار آن تابع آن اسلات می باشد.
- آرگومان اول تابع آن پراپی می باشد که اسلات انتظار دارد آن را دریافت کند، و نوع آن برای استفاده در تمپلیت اسلات استفاده می‌شود.
+`defineSlots` فقط تایپ پارامتر می‌پذیرد و هیچ runtime arguments نمی‌پذیرد. تایپ پارامتر باید یک type literal باشد به طوری که کلید آن اسم اسلات، و مقدار آن تابع آن اسلات می باشد.
+ آرگومان اول تابع آن پراپی می‌باشد که اسلات انتظار دارد آن را دریافت کند، و نوع آن برای استفاده در تمپلیت اسلات استفاده می‌شود.
  نوع خروجی در حال حاضر نادیده گرفته می‌شود (`any`)، اما در آینده ممکن است برای بررسی محتوای اسلات ها تغییراتی بدهیم.
 
-همچنین مقدار `slots` را برمی گرداند، که معادل آبجکت `slots` می باشد که در setup context یا توسط `()useSlots` به آن دسترسی داریم.
+همچنین مقدار `slots` را برمی‌گرداند، که معادل آبجکت `slots` می باشد که در setup context یا توسط `()useSlots` به آن دسترسی داریم.
 
 
 ```vue
@@ -383,7 +383,7 @@ const slots = defineSlots<{
 
 Usage of `slots` and `attrs` inside `<script setup>` should be relatively rare، since you can access them directly as `$slots` and `$attrs` in the template. In the rare case where you do need them، use the `useSlots` and `useAttrs` helpers respectively:
 
-از آنجایی که در `<script setup>` مستقیما می‌توان از `$slots` و `$attrs` استفاده کرد، استفاده از `slots` و `attrs` به ندرت پیش خواهد آمد. در صورتی که نیاز به استفاده از آنها داشتید، به صورت زیر از کمکی های `useSlots` و `useAttrs` استفاده کنید:
+از آنجایی که در `<script setup>` مستقیما می‌توان از `$slots` و `$attrs` استفاده کرد، استفاده از `slots` و `attrs` به ندرت پیش خواهد آمد. در صورتی که نیاز به استفاده از آنها داشتید، به صورت زیر از کمکی‌های `useSlots` و `useAttrs` استفاده کنید:
 
 ```vue
 <script setup>
@@ -394,21 +394,21 @@ const attrs = useAttrs()
 </script>
 ```
 
-`useSlots` و `useAttrs` در حقیقت runtime functions هستند که معادل `setupContext.slots` و `setupContext.attrs` می باشند. می‌توان آنها را در Composition API به عنوان توابع استفاده کرد.
+`useSlots` و `useAttrs` در حقیقت runtime functions هستند که معادل `setupContext.slots` و `setupContext.attrs` می باشند. می‌توان آن‌ها را در Composition API به عنوان توابع استفاده کرد.
 
 ## استفاده همزمان با اسکریپت معمولی {#usage-alongside-normal-script}
 
 `<script setup>` میتواند کنار یک `script` معمولی استفاده شود. یک `<script>` معمولی در شرایط زیر ممکن است نیاز باشد:
 
-- تعریف پراپرتی‌های که در `<script setup>` قابل انجام نیست، برای مثال `inheritAttrs` یا قابلیت های اختصاصی پلاگین ها (`inheritAttrs` در ورژن های 3.3+ قابل تعریف است[`defineOptions`](/api/sfc-script-setup#defineoptions)).
+- تعریف پراپرتی‌های که در `<script setup>` قابل انجام نیست، برای مثال `inheritAttrs` یا قابلیت‌های اختصاصی پلاگین‌ها (`inheritAttrs` در ورژن‌های 3.3+ قابل تعریف است[`defineOptions`](/api/sfc-script-setup#defineoptions)).
 - تعریف named exports.
-- اجرای side effects و یا ساختن آبجکت هایی که فقط یک بار باید اجرا شوند.
+- اجرای side effects و یا ساختن آبجکت‌هایی که فقط یک بار باید اجرا شوند.
 
 ```vue
 <script>
 // اسکریپت معمولی، فقط یکبار در اسکوپ ماژول اجرا می‌شود
 runSideEffectOnce()
-// تعریف پراپرتی‌های اضافه تر
+// تعریف پراپرتی‌های اضافه‌تر
 // declare additional options
 export default {
   inheritAttrs: false،
@@ -421,12 +421,12 @@ export default {
 </script>
 ```
 
-پشتیبانی برای استفاده همزمان از `<script setup>` و `<script>` در یک کامپوننت محدود به حالت های توضیح داده شده در بالا است. توجه داشته باشید:
+پشتیبانی برای استفاده همزمان از `<script setup>` و `<script>` در یک کامپوننت محدود به حالت‌های توضیح داده شده در بالا است. توجه داشته باشید:
 
 - برای کارهایی که در `<script setup>` قابل انجام دادن هستند، از یک `script` جدا استفاده **نکنید**، مثل `props` و `emits`.
 - متغیرهای ساخته شده داخل `<script setup>` به عنوان پراپرتی‌های یک کامپوننت به کامپوننت اضافه نمی‌شوند، بنابراین امکان دسترسی به آنها در Options API وجود ندارد. استفاده همزمان از Options API و Composition API اشتباه است.
 
-اگر حالتی پیش آمد که هیچکدام از حالت های تعریف شده نبود، استفاده کردن از تابع [`()setup`](/api/composition-api-setup) به جای `<script setup>` مناسب تر است.
+اگر حالتی پیش آمد که هیچ کدام از حالت‌های تعریف شده نبود، استفاده کردن از تابع [`()setup`](/api/composition-api-setup) به جای `<script setup>` مناسب‌تر است.
 
 ## Top-level `await` {#top-level-await}
 
@@ -438,15 +438,15 @@ const post = await fetch(`/api/post/1`).then((r) => r.json())
 </script>
 ```
 
-به علاوه، عبارتی که await می‌شود، به طور خودکار به حالتی تبدیل می‌شود که حالت فعلی اش را حفظ می کند.
+به علاوه، عبارتی که await می‌شود، به طور خودکار به حالتی تبدیل می‌شود که حالت فعلی اش را حفظ می‌کند.
 
 
 :::warning نکته
-`()async setup` باید همراه با [`Suspense`](/guide/built-ins/suspense.html) استفاده شود، که هنوز یک ویژگی آزمایشی است. ما قصد نهایی کردن مستندات را در یک ریلیز آینده خواهیم داشت - اما اگر کنجکاو هستید، می‌توانید با مشاهده گیتهاب [tests](https://github.com/vuejs/core/blob/main/packages/runtime-core/__tests__/components/Suspense.spec.ts) ببینید به چه صورت کار میکند.
+`()async setup` باید همراه با [`Suspense`](/guide/built-ins/suspense.html) استفاده شود، که هنوز یک ویژگی آزمایشی است. ما قصد نهایی کردن مستندات را در یک ریلیز آینده خواهیم داشت - اما اگر کنجکاو هستید، می‌توانید با مشاهده گیت‌هاب [tests](https://github.com/vuejs/core/blob/main/packages/runtime-core/__tests__/components/Suspense.spec.ts) ببینید به چه صورت کار می‌کند.
 
 :::
 
-## جنریک ها <sup class="vt-badge ts" /> {#generics}
+## جنریک‌ها <sup class="vt-badge ts" /> {#generics}
 
 با اضافه کردن اتریبیوت `generic` به تگ `<script>` می‌توان از پارامترهای تایپ جنریک استفاده کرد:
 
@@ -459,7 +459,7 @@ defineProps<{
 </script>
 ```
 
-مقدار `generic` دقیقا به همان شکل لیست پارامترهای بین `<...>` در تایپ اسکریپت عمل میکند. برای مثال، میتوان از چندین پارامتر، محدودیت های `extends`، مقادیر پیش فرض و اشاره به تایپ های و اشاره شده (reference imported) استفاده کرد:
+مقدار `generic` دقیقا به همان شکل لیست پارامترهای بین `<...>` در تایپ اسکریپت عمل می‌کند. برای مثال، می‌توان از چندین پارامتر، محدودیت‌های `extends`، مقادیر پیش‌فرض و اشاره به تایپ‌های و اشاره شده (reference imported) استفاده کرد:
 
 ```vue
 <script
@@ -475,7 +475,7 @@ defineProps<{
 </script>
 ```
 
-## محدودیت ها {#restrictions}
+## محدودیت‌ها {#restrictions}
 
-- بخاطر تفاوت در معناشناسی اجرای ماژول ها، کد داخل `<script setup>` وابسته به محتوای داخل SFC می باشد. انتقال آن به یک فایل خارجی `js.` یا `ts.`، ممکن است منجر به سردرگمی برای توسعه دهندگان و ابزارها شود. بنابراین **`<script setup>`** همراه با اتریبیوت `src` قابل استفاده نیست.
+- بخاطر تفاوت در معناشناسی اجرای ماژول‌ها، کد داخل `<script setup>` وابسته به محتوای داخل SFC می‌باشد. انتقال آن به یک فایل خارجی `js.` یا `ts.`، ممکن است منجر به سردرگمی برای توسعه‌دهندگان و ابزارها شود. بنابراین **`<script setup>`** همراه با اتریبیوت `src` قابل استفاده نیست.
 - `<script setup>` از In-DOM Root Component Templateها پشتیبانی نمی کند. ([بحث مربوط](https://github.com/vuejs/core/issues/8391))